Εγώ κι εσύ

Niccolo Ammaniti
Εκδόσεις: Καστανιώτη
Σελίδες: 123
Τίτλος πρωτοτύπου: Io e te
Μετάφραση: Ανταίος Χρυσοστομίδης

Το "Εγώ κι εσύ" είναι το τελευταίο βιβλίο που έγραψε ο Ammaniti. Ο Ιταλός συγγραφέας θεωρείται από τους πλέον πετυχημένους νέους συγγραφείς στην γειτονική μας χώρα και τα έργα του έχουν μεγάλη απήχηση στο αναγνωστικό κοινό. Μάλιστα γράφεται πως το συγκεκριμένο βιβλίο συναγωνιζόταν στην κορυφή των πωλήσεων τον "πολύ" Umberto Eco για αρκετές εβδομάδες.

Κεντρικός χαρακτήρας αυτού του βιβλίου ένας 14χρονος έφηβος που ζει με τους γονείς του στη Ρώμη. Ένα παιδί με πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα καθώς είναι εξαιρετικά εσωστρεφής ακόμα και με την οικογένεια του, πόσο μάλλον με τα παιδιά της ηλικίας του. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην έχει παρέες και φίλους αφού με κάποιο τρόπο νιώθει διαφορετικός από τους υπόλοιπους, βρίσκοντας ευχαρίστηση να απολαμβάνει χρόνο με τον εαυτό του και μόνο. Την ίδια όμως στιγμή αντιλαμβανόμενος πως είναι αποξενωμένος από τον υπόλοιπο κόσμο και μη θέλοντας να γίνεται αυτό σημείο αναφοράς από τους άλλους ακολουθεί μια δική του τακτική. Να προσπαθεί να δείχνει πως δεν διαφέρει μιμούμενος τις συνήθειες των συνομήλικων του ώστε να μην γίνεται αντικείμενο σχολιασμού. Έτσι λοιπόν λέγοντας ψέματα στους γονείς του, με πρόφαση την συμμετοχή σε μια εκδρομή που πρόκειται να διοργανώσουν οι φίλοι του, εγκαθίσταται στο υπόγειο της οικοδομής τους κρυφά. Εκεί σχεδιάζει να περάσει την εβδομάδα των χειμερινών σχολικών διακοπών του, κάνοντας αυτό που ξέρει καλύτερα από οτιδήποτε δηλαδή να αφιερώσει τον ελεύθερο χρόνο του στον εαυτό του. Μια απρόσμενη συνάντηση όμως εκεί, τον αναστατώνει και κοντεύει να τινάξει στον αέρα τα σχέδια του. Στην πορεία όμως συναντά κάποιες καινούριες καταστάσεις που μετατρέπουν την αρχική του απογοήτευση σε μια νέα πραγματικότητα, ένα φως, μια νέα αρχή, μια ελπίδα για κάτι διαφορετικό.

Το βιβλίο το βρήκα εξαιρετικά πετυχημένο. Ουσιαστικό και πολύ περιεκτικό παρά το μικρό του μεγέθους του. Αυτό που το διακρίνει είναι η εσωτερικότητα του και βασίζεται ξεκάθαρα στην γλώσσα. Η γραφή του (στο πρώτο πρόσωπο) είναι σύγχρονη, μοντέρνα χωρίς όμως υπερβολές και νομίζω πως καταφέρνει πολύ εύστοχα να αποδώσει τα συναισθήματα και τις σκέψεις του ήρωα, δίνοντας ένα ωραίο χαρακτήρα. Το βιβλίο μιλάει για μια μεγάλη αλήθεια. Για την ανάγκη του ανθρώπου στην κοινωνικότητα και την σύναψη σχέσεων. Η "μεταμόρφωση" του μικρού Λορέντζο από ένα κλειστό άτομο σε κάποιον που είναι σημαντικός για τους άλλους, η ανάπτυξη συναισθημάτων προς τρίτους, η αίσθηση του να είναι κάποιος χρήσιμος και ίσως να προσφέρει ασφάλεια στους άλλους, όλα αυτά μέσα από μια πορεία προς την ωρίμανση. Η αλήθεια είναι πως δεν γνώριζα πολλά πράγματα για τον συγγραφέα και χάρηκα που το έκανα μέσω αυτού του βιβλίου. Το διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ευχαρίστηση σε μια καθισιά,  και αναζητώντας την βιβλιογραφία του σίγουρα θα υπάρξει και συνέχεια αφού το πρώτο δείγμα ήταν από το στυλ του βιβλίου και της γραφής που μου αρέσει πολύ. Θεωρώ πως αξίζει τον κόπο να του αφιερωθεί λίγος χρόνος για να διαβαστεί και θα αποζημιώσει αυτόν που θα το κάνει.


ΥΓ  Το τέλος του βιβλίου νομίζω πως του δίνει χαρακτήρα. Αλλά αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό.