Μάρτιν Ντρέσλερ: Η ιστορία ενός ονειροπόλου



Steven Millhauser
Εκδόσεις: Scripta
Σελίδες: 302
Τίτλος πρωτοτύπου: Martin Dressler: The tale of an american dreamer
Μετάφραση: Γιάννης Παπαδημητρίου



Με το βιβλίο αυτό ο Millhauser κέρδισε το βραβείο Pulitzer το 1997. Είναι και το μοναδικό του βιβλίο που έχει μεταφραστεί εώς αυτή τη στιγμή στα ελληνικά και εκδόθηκε στη χώρα μας το 1998. Κάποιος αναγνώστης το απέκτησε το 1999. Μάλιστα σκέφτηκε να αποτυπώσει την χρονολογία στην πρώτη του σελίδα με στυλό και να την υπογραμμίσει γράφοντας "Σεπτέμβριος 1999". Ίσως να του άρεσε, ίσως και όχι, δεν μπορώ να το ξέρω. Από τότε μπορεί να έμεινε για πολλά χρόνια στη βιβλιοθήκη του, μπορεί και να άλλαξε πολλά χέρια. Οι κάπως κιτρινισμένες του σελίδες μαρτυρούν τα 13 χρόνια ζωής του. Έτσι κάπως λοιπόν έφτασε στα χέρια μου, αγοράζοντας το μεταχειρισμένο από κάποιο βιβλιοπωλείο. Μάλιστα πίσω από το "αυτί" του οπισθόφυλλου ανακάλυψα το bar-code με την τιμή του, σε δραχμές τότε 4700. Για την ιστορία εγώ το αγόρασα για 5 Euro.


Η πλοκή του τοποθετείται στη Νέα Υόρκη στα τέλη του 19ου αιώνα ως τις αρχές του 20ου. Μια πόλη που παρουσιάζει φοβερές ευκαιρίες και οι επιχειρήσεις ανοίγουν η μια μετά την άλλη. Πρόκειται για την ιστορία του Μάρτιν Ντρέσλερ. Ένα πανέξυπνο παιδί που βοηθάει τον πατέρα του στην οικογενειακή τους επιχείρηση, ένα καπνοπωλείο. Οι καλές σχέσεις που αναπτύσσει με έναν πελάτη τους, ρεσεψιονίστ ενός κοντινού ξενοδοχείου του δίνουν την δυνατότητα μετά από κάποια χρόνια στα 14 του να πιάσει την πρώτη του δουλειά ως γκρουμ στο ξενοδοχείο αυτό. Η εργατικότητα και η μεθοδικότητα του σύντομα αναγνωρίζονται και του δίνουν μια καλύτερη θέση ως ρεσεψιονίστ. Κάπου εκεί συλλαμβάνει και την πρώτη του επιχειρηματική ιδέα. Να αναλάβει την διαχείριση του σταντ με τα πούρα και τσιγάρα που βρίσκεται στο λόμπι του ξενοδοχείου. Η πολύ καλή του εικόνα ως υπαλλήλου του δίνει ακόμα μια προαγωγή ως γραμματέα του διευθυντή. Τα επιχειρηματικά του όνειρα διευρύνονται και δημιουργεί την πρώτη του επιχείρηση, ένα καφεστιατόριο το οποίο έχει μεγάλη επιτυχία. Το ένα κατάστημα φέρνει το άλλο και κάποια στιγμή γίνεται ιδιοκτήτης μια αλυσίδας καφεστιατορίων που απλώνονται σε όλη την πόλη.


Την ίδια εποχή μετακομίζει σε κάποιο βόρειο τμήμα της πόλης όπου και μένει μόνος του πια απολαμβάνοντας την παρέα μιας συντροφιάς γυναικών, μιας μάνας με τις δυο κόρες της, με τις οποίες δένεται και αποκτάει πολύ θερμές σχέσεις.  Παραιτείται από τη θέση του στο ξενοδοχείο αρνούμενος μάλιστα να δεχτεί την θέση του υποδιευθυντή που του προσφέρεται καθώς θεωρεί πως μια τέτοια θέση θα τον πνίξει ενώ τα όνειρα του εκείνη την εποχή καλπάζουν και αφιερώνεται στις δικές του δουλειές. Δεν σταματά όμως να ζητά το κάτι παραπάνω και όταν μαθαίνει πως το ξενοδοχείο που δούλευε δεν πάει καλά, με μια κίνηση ματ πουλάει την αλυσίδα των καφέ του και αγοράζει το ξενοδοχείο. Η επιτυχία του νεοανακαινισμένου ξενοδοχείου είναι μεγάλη, τα όνειρα του όμως ακόμα πιο μεγάλα. Μετά από κάποια χρόνια βρίσκεται να είναι ένας πανίσχυρος ιδιοκτήτης μιας αλυσίδας 3 υπερπολυτελών ξενοδοχείων στοχεύοντας συνεχώς σε κάτι παραπάνω, σε κάτι άπιαστο. Όλα αυτά μέχρι την στιγμή που κατανοεί πως τελικά το όνειρο του ήταν κάτι μπερδεμένο και όχι ακριβώς ξεκάθαρο, μέχρι τη στιγμή που καταλαβαίνει πως το όνειρο του ίσως τελικά να ήταν λάθος.


Η αφήγηση σε όλο το βιβλίο γίνεται στο τρίτο πρόσωπο χρησιμοποιώντας ωραία γλώσσα και μου φάνηκε πολύ γοητευτική. Η ιστορία είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα καθώς πέρα από την προσωπική ιστορία του ήρωα μας δίνεται πολύ όμορφα και πετυχημένα η εικόνα της Νέας Υόρκης εκείνη την εποχή σαν κοινωνικό φόντο. Γενικότερα μου άρεσαν πολύ οι ιδέες και το επιχειρηματικό πνεύμα που αναδύεται μέσα από την πλοκή του βιβλίου το οποίο το βρήκα πανέξυπνο. Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει η αντίθεση της αποφασιστικότητας του Μάρτιν Ντρέσλερ στην επαγγελματική του ζωή σε σχέση με την αναποφασιστικότητα του στην προσωπική του. Από την άλλη η έλλειψη άλλων ολοκληρωμένων χαρακτήρων είναι μείον αν και νομίζω πως δεν ήταν το ζητούμενο του συγγραφέα να εστιάσει σε χαρακτήρες. Το βιβλίο το διάβασα σε 3 νύχτες από 100 περίπου σελίδες την κάθε φορά. Στα 2/3 ένιωθα γοητευμένος, στο τελευταίο 1/3 όμως κάπου έχασα όχι ακριβώς το ενδιαφέρον μου, μάλλον μου φάνηκε αρκετά υπερβολική η τροπή που πήρε η πλοκή αλλά και η γλώσσα του βιβλίου καθώς βρήκα τα πρώτα σημεία που με κούρασαν κάπως. Χωρίς να έχει κάτι κακό σαν χαρακτηριστικό, το βρήκα ωραίο σαν βιβλίο που όμως θα έλεγα ότι δεν με ενθουσίασε και τόσο πολύ ώστε να το πω και σπουδαίο.

No comments: